On our way to 'The Smiling Coast'

2 maart 2019 - Kotu, Gambia

Om 02.30 uur gaat de wekker. Wat een tijd om op te staan... Het is voor een goed doel, want over enkele uren vanaf nu vliegen we dan eindelijk naar 'The Gambia'. 

Het is inmiddels alweer ruim elf jaar geleden dat we onze eerste en laatste ontmoeting hadden met dit bijzondere land en haar altijd (glim)lachende inwoners. Het is niet voor niets dat Gambia hier haar bijnaam 'The Smiling Coast' aan te danken heeft. Het land heeft destijds een diepe indruk bij ons achter gelaten en sindsdien hebben we altijd gedroomd om eens terug te gaan en de kinderen op hun eigen manier het land te laten ervaren. Nu is het eindelijk zover!

Ondanks dat het toerisme in Gambia een steeds belangrijkere bron van inkomsten is, is de armoede er nog steeds enorm. Het staat in schril contrast met de soms luxe toeristenoorden en zodra je wegtrekt uit het toeristengebied sta je oog in oog met het echte Gambia. Er is hier aan alles gebrek en het is zichtbaar dat in het binnenland niet tot weinig wordt geprofiteerd van het toerisme. 

Omdat we graag een kleine bijdrage willen leveren aan een beter leven voor de kinderen hier hebben we ter voorbereiding op onze reis kraampakketten, baby- en kinderkleding, schoolspulletjes etc ingezameld. De kinderen hebben ieder met hun eigen klas geld ingezameld door statiegeldflessen op te halen en bloembollen en cupcakes te verkopen. Van de (behoorlijke!) opbrengst hebben ze voetballen gekocht en van het geld dat over is zullen ze in Gambia kopen waar behoefte aan is. Het is in ieder geval super om te zien dat ze zich met elkaar zo aktief hebben ingezet voor dit doel. 

In iets minder dan twee uur rijden we, in het holst van de nacht, naar Maastricht-Aachen Airport. De rest van Nederland is in diepe rust en de weg is van ons alleen. Het inchecken en de veiligheidscheck verloopt voorspoedig en binnen een kwartier zitten we bij de gate. Ideaal zo'n kleine luchthaven. 

Na een saaie, ietwat turbulente vlucht, waarbij we eindeloos uitzicht over de Sahara lijken te hebben, landen we na iets meer dan zes uur vliegen in Banjul. Ik ben benieuwd hoe het er buiten uitziet. De parkeerplaats, dat niet meer is dan een stoffige open plek met bussen, minibusjes en wat taxi's, is exact als in mijn herinnering. Onderweg naar het hotel kijken we  lekker om ons heen en doen de eerste (hernieuwde) indrukken op van het land. We zijn weer terug!!! 

Eenmaal in het hotel chillen we aan het zwembad, raken we aangeschoten van twee biertjes (slaaptekort maakt goedkoop dronken) en delen een pizza als lunch.'s Avonds wandelen we naar Kotu waar we euro's wisselen voor een stapel stinkende Dalasi's. We eten er snel even wat en liggen om 20.30 uur in bed. Even lekker slapen en uitrusten van,  de toch wel, vermoeiende reis. 
 

Foto’s

4 Reacties

  1. Marjo:
    3 maart 2019
    Zoals ik altijd zeg is het telkens leuk om jouw reisverslag te lezen. Ben nu al benieuwd naar het volgende verslag.
    Geniet er lekker van met z'n viertjes.
    Xxx
  2. Paul Schalkwijk:
    3 maart 2019
    Wat schrijf jij goed, het leek of ik mee in het reisgezelschap zat 😉. Weer een nieuw avontuur, ik kijk met jullie uit naar het vervolg!
  3. Joyce:
    5 maart 2019
    Weer super leuk om je reisverslag te lezen! Heel veel plezier nog samen, maak er wat moois van 😁
  4. Marjo:
    5 maart 2019
    Zie nu pas goed op de foto dat jullie niet bij elkaar zaten...... Hadden Cor en Don dat niet beter kunnen regelen voor jullie!