Relaxen en op de fiets door Yogyakarta

Maandag 23 juli

Wakker worden in deze homestay is beslist geen straf. Ik schuif het gordijn opzij en vang direct de eerste zonnestralen! We hebben besloten dat we de eerste dag in Yogyakarta gebruiken om te relaxen en ons te oriënteren op de aktiviteiten die we hier willen ondernemen. 

We ontbijten met scrambled eggs, toast, een verse, frisse fruit juice en een fijn uitzicht op de zonnige, groene tuin. Beter kunnen we onze dag niet beginnen! Direct na het ontbijt kleden we ons om, smeren we ons in met een eerste laagje factor 30 en duiken het zwembad in. Genieten dit! Het complex is heel kleinschalig, dus druk is het niet in de tuin en het zwembad. Het enige waar we aan moeten wennen is dat de gebeden van verschillende moskeeën hier vijf maal per dag gelijktijdig tegen elkaar in schallen. In sommige gevallen laat de Imam zijn 4 jarige zoontje de gebeden zingen (oké, hij heeft zich niet voorgesteld als zijnde zijn zoontje, het is slechts ons vermoeden) en doet het denken aan 'poessie mauw' het meisje bij Dorus op schoot, maar dan een Arabische versie. Ach, het is maar 5x per dag ;-)

In de loop van de middag besluiten we een taxi te pakken naar het centrum van Yogyakarta en daar de bekende winke!straat Jl. Malioboro te bezoeken. Het is de drukste en bekendste winkelstraat van Yogyakarta. Eenmaal aangekomen blijken we in soort van carnavalsoptocht terecht te zijn gekomen. Vrolijk uitgedoste en prachtig verklede mannen, vrouwen en kinderen lopen in een optocht vol luide muziek en mooie wagens achter elkaar aan. We blijven er een tijd staan kijken, de kinderen vinden het echt prachtig, maar soms ook wat eng. Uiteindelijk blijven we in de winkelstraat verder niet lang, omdat we trek krijgen in wat te eten. Na een wat onhandige start van onze 'Grab taxi' (de Uber van Indonesië) ervaringen komen we aan in een straat vol restaurants, minimarkets en verschillende 'touroperators'. We kiezen vanavond in plaats van Indonesisch voor, jawel: Thai! Lekker gegeten en bijtijds naar bed.

Dinsdag 24 juli

Vanochtend om 08.00 uur worden we in het centrum van Yogyakarta verwacht voor een fietstour. We zetten de wekker op tijd, ontbijten vlot om vervolgens wegens verkeersdrukte alsnog een paar minuten te laat te komen. Bij 'Via Via Tours' worden we opgewacht door Henny die met ons de 'Villagetour' zal gaan doen. 

Het is de eerste keer dat Stijn zelf fietst in het buitenland en ik vind dat met name op het stuk voor we het platteland op fietsen erg spannend. Als een treintje fietsen we achter Henny aan over de retedrukke weg waar uiteraard iedere vorm van orde ontbreekt. De kleuren rood en groen bij de stoplichten lijken ze hier op dezelfde manier uit te leggen als wij, maar zodra het licht op groen springt is 'trappen en goan' het devies. Gelukkig gaan we al snel van de grote weg af en fietsen we daarmee direct het rutiger en groene platteland op.

De fietstour is uitermate geschikt voor kinderen. We fietsen korte stukjes en stoppen bij een lokale 'kroepoekfabriek' waar we uitleg krijgen hoe de kroepoek op traditionele wijze wordt gemaakt. De kinderen mogen het ook proberen en we krijgen zelfs wat kroepoek mee naar huis. Teunis zegt dat hij vanaf nu waarschijnlijk altijd aan de kroepoekfabriek zal denken wanneer hij kroepoek eet (natuurlijk..... zolang hij er zelf maar in gelooft).

We vervolgen onze weg langs rijstvelden, waar de kinderen rijst mogen helpen oogsten, we komen middenin een islamtische ceremonie terecht op een begraafplaats waar de doden 40, 100 en 1000 dagen na overlijden worden herdacht met een ritueel waarbij het graf bedekt wordt met bloembladeren en er uit de koran wordt gezongen. Het voelt wat ongemakkelijk, maar dat wordt weggenomen als we worden uitgenodigd de bloembladeren uit te zoeken, te wassen en de graven te versieren. Na het ritueel reinigen we, om de kwade geesten te verdrijven, onze handen, voeten, armen,benen en gezicht reinigen met water uit de waterput.

Verder komen we nog bij een 'baksteenfabriek', eten we onze allereerste tempe in ons leven (lekkerder gaat het nooit meer worden) en proeven we van de lokale rijstpap 'Burjo' (het smaakt oké, voor een paar hapjes). Ondanks dat het natuurlijk toeristisch is ervaren we het niet zo. We hebben met de fietstour een goed idee gekregen van het plattelandsleven zoals het er op Java nog dagelijks aan toe gaat. En voor de kinderen is het super leuk dat ze overal een handje hebben mogen helpen.

's Avonds eten we bij een Nederlandse man en zijn Indonesische man aan huis, ergens midden tussen de rijstvelden buiten Yogyakarta.