Bali, here we are!

Zondag 29 juli

Om 07.00 uur vanochtend vertrekken we uit ons hotel richting de luchthaven om naar Bali te vliegen. We zijn erg benieuwd naar Bali. Enerzijds omdat we er zoveel over gehoord hebben, anderzijds omdat het eiland, in tegenstelling tot de rest van Indonesië, voornamelijk Hindoeïstisch is. 

Op vliegveld van Surabaya lezen we op het nieuws dat er vroeg in de ochtend een aardbeving is geweest op Lombok. De aardbeving had een kracht van 6.4 op de schaal van richter. Gelukkig is er geen tsunamigevaar. Later horen we dat het dodental oploopt. Afschuwelijk! Ondanks dat we pas op 8 augustus naar Lombok zouden vertrekken zijn we blij dat we gisteren hebben besloten de dagen in Lombok te annuleren en ons verblijf op Bali te verlengen. Onze eerste accommodatie ligt er dicht bij de vulkaan Rinjani waar nu nog steeds honderden mensen op vastzitten. 

Op de luchthaven van Denpasar onderhandelen we met een taxichauffeur over een goede prijs om ons naar het Oosten van Bali te brengen. Voor 250.000 Indonesische Roepia (IDR) (€ 15,-) brengt de chauffeur ons naar het anderhalf uur en 61 kilometer verderop gelegen Candidasa. 

Onze accommodatie bevindt zich zo'n 7 kilometer buiten Candidasa. De taxichauffeur jubelt van enthousiame, omdat het 'typical Balinese' is. Middenin een botanische tuin, direct aan zee, staan diverse lumbungs (traditionele Balinese houten rijsthuisjes op palen). Het ontvangst in de overkapte receptie/restaurant/gezamenlijke huiskamer verloopt wat rommelig. Men heeft niet op onze komst gerekend, want computer stuk, secretaresse vertrokken in maart (ten tijde van onze boeking) en het overzicht is zoek vertelt Tanja, de eigenaresse van de accommodatie. Onder het genot van een frisse en koele limonade kijken we toe hoe de spullen wordt Tanja's vriendin verkast naar een andere Lumbung, zodat er een mooi plekje voor ons vrij komt.

We moeten even wennen aan de verandering van omgeving. De check-in verloopt bijzonder. Eigenlijk is er geen check-in, de consternatie bij aankomst en de verhuizing van Tanja's vriendin naar een andere kamer blijkt de check in te zijn. Met een 'You are no longer guests, we are friends and family from now' worden we verder welkom geheten door Made, de uiterst vriendelijke man die de dagelijkse gang van zaken leidt. Het voelt allemaal wat zweverig, een zeer spiritueel inslag, iets wat normaal wat verder van ons af staat, maar we zullen er vast aan wennen.

Onze lumbung is echt super tof! Het houten huisje staat net iets verder van de zee af en heeft een slaapgedeelte met klamboes, een buiten badkamer waar de botanische tuin gewoon in door loopt en een open leefgedeelte met loungematras, salontafel en hangmat. 

Direct na de zogenaamde check in gaan we er even op uit om ergens wat te drinken. Het is een typisch Indonesisch straatje waar we zitten, direct om de hoek van de homestay. Het straatje bestaat uit een paar warungs (lokale restaurantjes), een klein supermarktje waar je je basis benodigdheden kunt kopen, een laundry service, een paar massagesalons en een mandenvlechterijtje. De straat zal niet langer zijn dan 250 meter en doet heel knus aan. We drinken een paar biertjes en de kinderen sprite in één van de warungs, ondertussen spelen we 'Regenwormen' en 'Uno'. Gezellig zo!

's Avonds eet ik de lekkerste rendang ever bij een warung (Warung Sari) die wordt gerund door een echtpaar. Als dessert krijgen we Pisang Goreng aangeboden van het huis. Pisang Goreng associeer ik direct met die smerig, slappe in vet drijvende gebakken banaan, maar hier wordt het tegendeel bewezen. Bij deze, eveneens vette, maar heerlijk krokante Pisang Goreng met honing likken we onze vingers af. Heerlijk gegeten vanavond, super vriendelijke mensen, hier komen we terug, zeker weten!!!

Terwijl de kinderen in bed liggen drinken we nog een paar Bintangs. We hebben geen koelkast, dus halen we onze biertjes bij de lokale supermarkt om de hoek, zodat we in ieder geval koude biertjes kunnen drinken. Uit de centrale ruimte komt geluid van een gitaar, djembé en gezang. Het heeft wat alternatiefs, maar dit is wel waar we naar op zoek waren: verblijven dichtbij de lokale mensen, het maakt de sfeer compleet.

Maandag 30 juli

Het was een klamme, kleffe nacht onder de klamboe. De ventilator verplaatste de klamme lucht en gaf ons gelukkig nog wat verkoeling. Na het ontbijt brengt Lempot (Tanja's man) ons naar White Sand Beach, zo'n 20 minuten rijden vanaf de homestay.

De zee is zo ruig dat je er niet in kunt zwemmen. Lempot waarschuwt ons zelfs op te passen voor de golven. We worden niet gezandstraald, maar gezeestraald. Binnen no time is het zicht door mijn zonnebril beperkt tot nul. We houden het bij bootje baden en lunchen lekker aan het strand. Na de lunch laten we ons ophalen door Lempot en springen zo gauw we kunnen onder de douche.

Lekker schoon gewassen laten Teunis en ik ons verwennen met een traditionele Balinese massage, Sarah neemt een massage op basis van aromatherapie en Stijn kiest voor een voetmassage. Na de massage van Stijn komt de masseuse naar buiten met een: 'Ekkjuus mie, your son is sleeping'.  Stijn heeft er zo van genoten dat hij in slaap is gevallen, al zegt hij dat hij het helemaal niet fijn vond, maar gewoon moe was. Stijn ten voeten uit!

In de lumbung besluit Sarah zich aan te sluiten bij de locals die muziek maken en leert er in een uurtje tijd de basis op de djembé. Een filmpje staat bij de video's op het blog. Erg leuk, want hoe verlegen ze kan zijn, dit doet ze maar mooi.

's Avonds is er 'pizzaparty' en bakken we met zijn allen onze eigen pizza's in de buiten oven waar ook iedere dag het brood in gebakken wordt. Het is gezellig, er wordt gegeten, gedronken  (de locals drinken palmwijn, wij houden het bij Bintang ;-) ) en muziek gemaakt.

Het was een geslaagde dag!