Lokale leven in de Mekong Delta

In Hoi An rijdt om 09.40 uur onze taxi voor en om 11.55 uur vliegen we met Vietjetair.com om nog geen 5 kwartier later in het uiterste zuiden van Vietnam te staan. We zijn weer ruim 1000 kilometer opgeschoven. We vreten wat kilometers deze vakantie. In Can Tho hebben we opnieuw een 'Nguyen Shack' geboekt. 

De eigenaar heeft op de mooiste plekken in Vietnam homestays. Deze homestay is prachtig gelegen aan één van de vertakkingen van de Mekong rivier. Bij aankomst worden we verwelkomt met een, voor ons inmiddels bekende, lemon juice. Wederom mierzoet, maar uit beleefdheid nemen we het aan. In tegenstelling tot Nguyen Shack in Ninh Binh wordt deze homestay gerund door voornamelijk jongens. (Tenminste) Eén van hen is een hysterische homo die minstens vijf keer per minuut 'O my god!!!' gilt. Ik ben er nog steeds niet achter of ik het grappig of irritant vind. Het zal er tussenin zitten.

We worden naar onze hut gebracht. Het is een bamboehut op palen en Teunis zegt dat we nog niet eerder zo primitief hebben overnacht. Ik denk dat hij gelijk heeft. Onze hut heeft geen deur of iets anders waarmee het afgesloten kan worden, de wasbak is gemaakt van twee bloempotten en het meubilair is, hoe kan het ook anders, van bamboe. We laten onze tassen, met oog op ongedierte, gesloten. Het is weer even schakelen, van onze airco kamer, naar deze ietwat klamme hut. Het uitzicht en de ligging is waar het ons tenslotte om te doen is en vanuit onze hangmatten kijken we uit over de rivier. Het is hier ontzettend groen en super rustig.

Nadat we onze spullen naar de kamer hebben gebracht lopen we terug richting het restaurant. We drinken er een biertje, terwijl de kinderen een 'fish massage' ondergaan. Ze bungelen met hun voeten in een houten bootje dat gevuld is met water en kleine visjes die je dode huidcellen weg knabbelen. 

Aan het einde van de middag staat een sunset boattour gepland. Met een groep andere mensen laten we ons over de Mekong rivier varen, terwijl langzaam de avond valt. Het is verbazingwekkend hoe de mensen hier aan, op en in de rivier leven. Uit golfplaten opgetrokken huisjes, de benaming krot doet meer recht aan deze woningen, staan direct aan de rivier. Overal drijft afval in het water. Op de ene plek zien we dat mensen zich in de rivier wassen en enkele meters later verbazen we ons dat er vlees van een pas geslacht dier in de rivier wordt schoongemaakt om vervolgens kinderen te zien zwemmen. Het leven speelt zich hier echt af en wij kunnen ons eigenlijk geen voorstelling maken van het tafereel dat zich hier dagelijks voorbij trekt. Dit is één van de dingen die het reizen zo bijzonder maakt.

De volgende ochtend gaat om 05.00 uur de wekker. Om 05.20 uur worden we verwacht in het restaurant om deel te nemen aan de boottocht naar de grootste Floating Market van de Mekong Delta. Terwijl Stijn de slaap uit zijn ogen wrijft vraagt hij: 'Moet dit of mag dit?' Het is voor hem klaarblijkelijk ondenkbaar dat je vrijwillig op 05.00 uur opstaat om aan een tourtje mee te doen.
In alle vroegte varen we weg. De bewoners van de waterkant worden ook wakker. De één poetst zijn tanden in het water en een ander neemt een 'verfrissende duik' in het groenbruine water. 

De markt is eigenlijk meer een groothandel op de rivier, waarbij kleinere boten hun handelswaar bij de grotere boten kopen. Aan een grote stok, voor op de boot, hangt het waar dat verkocht wordt. Het is wel gaaf zo, want we zien de zon opkomen, terwijl we hier tussen de handelsboten doorvaren. Het is hier een dagelijks ritueel, dit is het lokale leven in de delta. Na hier wat rondgevaren te hebben gaan we richting de landmarkt.

We struinen, onder begeleiding van Rose (het meisje dat onze de accommodatie werkt), wat over de markt. Ze koopt vruchten en een cake van kleefrijst voor ons, zodat we van verschillende dingen kunnen proeven. Ik ben dol op dit soort markten en Teunis ook. Je kijkt je ogen uit. Zo hangen op de ene hoek de koeietongen aan een kraam en worden op de andere hoek de kikkers zowel levend als dood verkocht. De geur van het, nu nog, verse vlees op de vroege ochtend (het is nu 06.50 uur) vind ik niet zo heel erg lekker, afwisselend adem ik door mijn neus en mond. 

Tijdens het boottochtje terug naar de 'shack' slaat de motor af en drijven we richting de kant waar we recht op een boom en struiken drijven. Ik buk om mijn gezicht te beschermen tegen de takken en Stijn, die voor mij zit, neem ik mee. Het meisje achter mij begint halfgillend te roepen: 'dit hoeft voor mij niet zo' en 'oooo neeeej'. Sarah begint wat bang om zich heen te kijken en ik gebied haar om ook te bukken. Godzijdank slaat de motor weer aan en bij het aanslaan geeft de boot nog even een extra duw tegen de tak. Terwijl we wegvaren wordt mij duidelijk dat er op nog geen 30 centimeter afstand boven ons hoofd (in gebukte houding) een slang op de tak lag, weliswaar geen giftige,  maar toch wel even spannend.

Om 08.00 uur zijn we terug en het voelt alsof we er al een dag op hebben zitten. 's Middags fietsen we nog een klein stukje. We zien er een man die gehurkt op straat met een schaar, door een kooitje, pootjes van levende muizen knipt. Wat een land...

Bij terugkomst gaat Stijn vissen en vangt er zijn eerste vis. Verder luieren we nog wat en gaan op tijd naar bed.