Nusa Lembongan, een pareltje ten zuidoosten van Bali en opgeschrikt door de aarbeving

Zondag 5 augustus

Het zit erop voor ons in Ubud. De omgeving is hier prachtig, de stad is erg leuk, maar na 4 nachten vervolgen we ons avontuur. 

Om 08.00 uur (werkelijke tijd 08.20 uur) worden we opgehaald om door Rocky Fastcruise van Sanur naar Nusa Lembongan gevaren te worden. In de 'haven' (gewoon direct aan het strand en met je beentjes tot aan je liezen door het water de boot op) neem ik nog snel een Primatour in. Ik zie als een berg op tegen die boottripjes altijd. Ondanks dat het een boot is van redelijk formaat heb ik altijd van die horrorbeelden voor ogen met gekapseisde bootjes en verdronken toeristen. Tel daar mijn zeeziekte bij op en mijn dag kan niet meer stuk ;-).

Na een overtocht van iets meer dan een half uur zetten we voet aan (ei)land. Dankzij de Primatour geen last van zeeziekte gehad. Heel erg fijn! Nadat de boot is leeggehaald worden we per pick up truck (er rijden verder geen auto's op dit eiland) naar ons 'thuis' voor de komende nachten gebracht.

Onze accommodatie ligt met haar Balinese houten hutjes pal aan het strand met direct uitzicht over zee. Het ziet er precies uit zoals ik had gehoopt. We worden ontvangen met een glas frisse sap en kleden ons in het hutje snel om om de rest van de dag lekker aan het strand te luieren. Het toeval wil dat ik een bekende tref die in het hotel naast ons zit, we wonen in dezelfde wijk en de kinderen zitten op dezelfde school. Hoe klein is de wereld als je elkaar treft op een eilandje van 8 km2 aan de andere kant van de wereld?

Wanneer ik 's avonds rond 19.45 uur boven in het hutje sta met Stijn begint de wereld om ons heen heftig te schudden. Het bamboe dakt kraakt mee in het ritme van het geschud en in een fractie van een seconde besef ik me dat dit een aardbeving moet zijn. Terwijl Stijn aan me vraagt wat er gebeurt pak ik zijn hand en snellen ons richting de trap, vanaf het strand hoor ik geschrokken gegil komen. Ik kom Teunis tegen op de trap en zeg hem naar beneden te gaan, naar buiten, want het is een aardbeving! Eenmaal beneden met zijn vieren is het geschud opgehouden. We lopen naar buiten en bekijken van een afstand wat er op het strand gaande is. Daar keert al snel de rust terug en wordt het avondleven weer opgepakt alsof er niets gebeurd is. Er moet geld verdiend worden. Hoe lang de beving bij ons heeft geduurd weet ik niet, dat moet ik schatten. Twintig seconden? Geen idee, het voelde beslist langer. Als het hier al zo heftig voelbaar was, hoe erg moet de aardbeving dichtbij het epicentrum dan zijn geweest?

Terwijl we de kinderen in bed leggen googlen we als een gek op internet, krijgen al snel de eerste appjes uit Nederland, gevolgd door een Tsunami waarschuwing. Het maakt me angstig, moeten we iets doen of juist niet? Nieuwsbronnen van internet geven ons de antwoorden niet, behalve dat de beving in Lombok een magnitude van 6.9 had. We maken snel een Twitter account aan en zien daar dat anderhalf uur na de Tsnunami waarschuwing de melding is opgeheven. Thank God! Wat de gevolgen zijn van de aardbeving zullen we morgen pas weten. Het is avond en de hulpverlening zal pas bij dag opgang kunnen komen. Hier in Nusa Lembongan is het weer rustig. Ik durf nu voorzichtig te gaan slapen. 

Maandag 6 augustus

We zijn bijtijds op en ontbijten met heerlijke fluffy pancakes, fruitjuices, vers fruit, onze voetjes in het zand en onze blik op oneindig over de zee. 

We doen vandaag niet veel, behalve luieren aan het strand, zwemmen in de zee en lunchen bij een tentje, Blackwood Coffeeshop, waar Sarah een jaloersmakende milkshake besteld (hier komen we terug, ik weet het zeker!) en in de namiddag proosten we met Bintangs op het goede leven! Wat een fijn eilandje is dit...

's Avonds liggen we weer op tijd in bed. Niks doen is vermoeiend ;-). Om 23.50 uur schrik ik wakker, aanvankelijk denk ik dat Teunis ligt te draaien, maar het blijkt weer een beving (naschok) te zijn. Teunis is ook wakker, Stijn zit ook rechtop in bed, maar is niet bewust wakker. Het is alweer voorbij. Ik Google op nieuwsmeldingen en ga dan met een lichte kriebel in mijn onderbuik weer slapen.