Goodevening Vietnam!!!

En zo sta je in minder dan 2 uur vliegen vanuit Bangkok op de luchthaven van Hanoi. Na een goede vlucht met een bijzonder luidruchtige Aziatische familie voor ons (die te oordelen aan de rőring in het gezelschap voor het eerst in een vliegtuig lijkt te zitten: man, wat een bak herrie), lopen we richting de balie waar we onze visa moeten kopen. Voorbereid op de zoveelste wachtrij van vandaag lopen we na 20 minuten mét visa richting de douane. Even de stempeltjes halen en op naar de taxi's. Dat viel mee! Eenmaal buiten worden we toegedekt onder de deken van kleffe hitte, het is in middels 21.15 uur en nog steeds vies benauwd. Niet dat de nachten in dit deel van Zuid Oost Azië koel zijn, maar toch.

Het taxisysteem werkt een beetje hetzelfde als in Thailand: ga op zoek naar de taxistandplaats met personenauto's en wimpel de businessruikende taxichauffeurs die je onderweg tegenkomt vriendelijk af. De taxirit naar het oude centrum van Hanoi duurt ongeveer een half uurtje, we betalen de taxichauffeur 415.000 Vietnamese Dong zonder op dat moment enig idee te hebben wat de waarde van dat bedrag nu daadwerkelijk is. Het is even schakelen van de Euro naar de Thaise Baht en nu de Vietnamese Dong, zeg maar. 

We checken in in ons hotel en duiken nog even een in dezelfde straat gelegen tentje in om te proosten op de goede aankomst in Vietnam! Aan lage tafeltjes met kleine krukjes drinken we 'Hanoi Beer'. Cheers!!! Op een nieuw avontuur!

De volgende morgen, het is inmiddels woensdag, ontbijten we in ons hotel. Het ontbijt wordt geserveerd op de 10e verdieping van het hotel en de gehele ruimte is voorzien van grote raampartijen, waardoor het uitzicht over Hanoi en het Hoan Kiem Meer subliem is. We zien Hanoi voor het eerst bij daglicht en Sarah zegt dat ze het lelijk vindt. Gezien door de ogen van een kind snap ik dat wel, want al die oude en vervallen huizen staan boven op elkaar gepakt. 

Na het ontbijt trekken we de stad in. Ons hotel ligt middenin de 'Old Quarter'. Het is een uitstekende plek om vanuit hier de stad verder te verkennen. Het is loeidruk op straat, scooters, taxi's en cyclo fietsers (dit is een fiets met een 'bakje' en luifeltje voorop waarin je je rond kunt laten fietsen) komen ons aan alle kanten voorbij. We lopen richting het Hoan Kiem meer en leren al snel hoe het verkeer zich hier regelt: ' niet twijfelen en gewoon vooruit'. Op het zebrapad slalommen de scooters al claxonerend om ons heen. Eenmaal aangekomen bij de brug over het meer naar de tempel begint het te regenen, te hard om er doorheen te lopen, te zacht voor de poncho's.  Aangezien we niet over de luxe van paraplu's beschikken besluiten we de poncho's uit de tas te halen en ergens iets te drinken in afwachting tot het droog wordt. Zodra de bui over is gaan we richting de Ngon Soc tempel die aan het eind van de brug op het Hoan Kiem meer ligt. Omdat ik nog niet thuis ben in de wereld van de Vietnamese tempels kan ik nog niet goed beoordelen welke invloeden je in deze tempel terugziet,  de stijl lijkt wat meer van het Chinees weg te hebben.

In de loop van de middag bestellen we fresh spring rolls, beef salad en een ander gerechtje in een tentje in één van de straten van de 'Old Quarter om ons daarna in een skybar te 'settelen' met (jawel) een biertje op een mooi viewpoint in de stad. Van het plekje waar we zitten kijken we aan de ene kant uit over het meer en aan de andere kant over het totaal ongeorganiseerde verkeersplein waar taxi's, bussen, marktkoopvrouwtjes  te fiets, cyclo fietsers en auto's als een wir war het plein over- of rondgaan. Wat een gekte!!! Maar wat te gek om hier middenin te kunnen zitten!

Om 16.00 uur begint de show van het waterpoppentheater waar we kaartjes voor hebben gekocht, één van de 'musts' als je in Hanoi bent, zegt men. Het is een leuk schouwspel met de poppen in het water en het orkest dat hen begeleid met muziek en geluid. Stijn is er erg van onder de indruk en zou het liefst nog een keer gaan. Sarah vindt het wel oké, maar een klein uurtje was ook lang zat.

We besluiten onze eerste dag Hanoi met eten in 'Aubergine Café' (nr 31 op Tripadvisor zagen we later), prima gegeten hier. Stijn bleef maar met zijn stokjes gefrituurde kip 'Vietnamese style' van Teunis' bord af pikken. Terwijl we na het eten teruglopen naar ons hotel zien we op de stoep een vrouwtje (ze zijn hier niet zo groot ;-) ) wat spullen verbranden in een pan. In eerste instantie denken we dat het om afval gaat, eenmaal dichterbij gekomen zien we dat het gaat om een offerritueel en dat er ondere (nep)geld wordt verbrand. Sarah merkt op dat ze wel begrijpt dat de mensen hier niet zo rijk zijn als ze hun geld zitten te verbranden :-D