Tam Coc: Het avontuur van de toeterende chauffeurs en tyfoon 'Talas'

De busreis met een luxe public bus van Halong Bay naar Ninh Binh duurt 4 uur. De luxe in de bus houdt niet meer in dan het hebben van airco, maar we zijn er blij mee. Naarmate de reis vordert raakt de bus voller, de normale stoelen zijn gevuld en bij iedere extra passagier wordt er een krukje tevoorschijn getoverd dat in het gangpad tussen de stoelen wordt gezet. Best een aardige oplossing, want op deze ritten kun je onmogelijk blijven staan. De buschauffeur claxoneert ononderbroken tijdens zijn rit, het went uiteindelijk... een beetje.

De dame in de bus vraagt waar we heen moeten en op het allerlaatst mogelijke punt, net voor de kruising waar onze wegen zich zullen scheiden, stopt de bus en laat ons eruit. Daar staan we dan, midden op straat... en nu? Mannen op scooters drommen om ons heen en vragen of we een taxi nodig hebben; ehm, no thank you! Al snel valt mijn oog op iets dat op een taxi lijkt, we zetten de looppas in. Het blijkt inderdaad een taxi te zijn. De taxichauffeur belt een andere taxi voor ons, het zal wel goed zijn, en even later zitten we in een vertrouwde groen gekleurde taxi op weg naar onze nieuwe accommodatie. Ook deze chauffeur toetert naar alles wat beweegt, het zal wel als vervanger van verkeersregels dienen, denken we.

In de middle of nowhere, lijkt, worden we uit de taxi gezet en gebaart de taxichauffeur dat we het pad af moeten lopen naar ons onderkomen voor de komende dagen. Hmm, oké, doen we. We lopen op het Vietnamese platteland, slalommen het ene moment om de plassen heen en lopen het volgende moment op zompige met hooi bedekte stukken over het pad. Lopen we wel goed? Net wanneer ik vind dat we wel uitgelopen zijn komt de 'Shack' in zicht. We zijn er!

Zeer gastvriendelijk worden we ontvangen, tassen worden uit onze handen genomen en er staat een ijskoude lemon juice voor ons klaar. Het glazuur brokkelt van mijn tanden. Het voelt meteen goed hier. Het restaurant is volledig uit bamboe opgetrokken en ademt een gezellige sfeer. Onze bamboe hut is precies zoals ik had gehoopt. Het is een eenvoudige hut, direct aan het water met uitzicht op de omhoog rijzende karststenen rotsformaties en heeft alles dat we nodig hebben. Douchen doen we gedeeltelijk in de buitenlucht, de bedden zijn voorzien van klamboes en  we hebben 4! heerlijke hangmatten, waarvan twee buiten op een vlondertje. 's Avonds, zodra de kinderen in bed liggen, schommelen we al snel in onze hangmatten, genietend van de geluiden van de dieren en insecten om ons heen.

In totaal blijven we drie nachten in 'Nguyen Shack'. De eerste dag begint zo regenachtig als de laatste eindigt en daar tussenin kampen we met tyfoon 'Talas'. Talas is de tropische storm die onze activiteiten gedeeltelijk in het water laat vallen, maar ons zeker niet minder laat genieten van ons verblijf hier.

De eerste dag bezoeken we de 'Bich Dong' pagode in Tam Coc en klimmen we tot het hoogste punt. De tempel bestaat uit verschillende verdiepingen, waar ieder gedeelte een stukje hoger op de berg gelegen is, het uitzicht is adembenemend mooi! De kinderen zijn dol op tempels en vermaken zich prima. We hebben een fototoestel meegenomen, zodat zij ook foto's kunnen maken. Erg grappig, want op veel foto's poseren ze voor elkaar om een voor hen leuke foto te schieten. Stijn neemt zijn taak behoorlijk serieus en bepaalt, door met zijn voet de plek aan te tikken en met zijn hand te gebaren, in welke opstelling we moeten gaan staan. Het duurt even, maar we hebben een foto ;-).

's Nachts wordt het hoogtepunt van de tropische storm verwacht. Het waait behoorlijk en af en toe vind ik het wel een beetje eng. Ik ben blij dat we de volgende ochtend pas horen dat ze afgelopen jaar tijdens de storm alle gasten uit hun hutten hebben gehaald en iedereen geëvacueerd is naar een hotel in de stad. Het ergste is geweest en vanaf nu wordt het weer beter, zegt één van de meisjes van de 'shack'. Ik ben blij dat we niet in het epicentrum zaten.

Vol goede moed besluiten we dat we vandaag het tochtje met de roeiboten over de wateren van Tam Coc gaan maken. Dit is één van de spectaculaire activiteiten die deze omgeving te bieden heeft. De lokale bevolking roeit je door de grotten van Tam Coc, dat zij roeien met hun voeten is een hele aparte gewaarwording. De tocht biedt fantastische uitzichten en we kijken serieus onze ogen uit. Het landschap is hier echt schitterend. Tussen de karststenen rotsen en bloeiende lotusbloemen door varen maakt echt dat je je bevoorrecht voelt. De opstekende wind en naderende regen brengt ons in raptempo terug in de werkelijkheid. Net na we een paar selfies maken met onze poncho's aan begint het te gieten als een malle. Het water komt letterlijk met bakken uit de lucht. Op tegemoetkomende bootjes, wij zijn gelukkig op de terugweg, hebben poncholoze mannen hun t-shirts opgeborgen en varen met ontbloot bovenlijf langs ons heen. Je moet wat. Na drie tropische stortbuien stappen we anderhalf uur later van ons bootje, een natte broek en ervaring rijker!!! Tam Coc is echt supermooi.

Door de vele regenval deze dagen zijn we vaak aangewezen op onze accommodatie, waar we veel tijd doorbrengen in het restaurant. Het is er gezellig en veel gasten spelen kaartspellen. Ondanks dat hier eigenlijk verder niet veel is vervelen de kinderen zich geen moment. We kaarten (pesten) met ze, één van de meisjes die hier werkt kaart eveneens met ze, ze spelen met het poesje, de hond en de schildpad en meer lijken ze niet nodig te hebben. 

Op onze laatste dag, tevens reisdag, is het plan dat we de omgeving per fiets verder verkennen en naar één van de bergen gaan, waarvandaan je een schitterend uitzicht schijnt te hebben. Na een klein stukje gefietst te hebben, dat best de moeite waard is, begint het weer te regenen, we schuilen, maar er lijkt geen eind aan de bui te komen. Het wordt wat lichter dus we wagen het er weer op. Al heel gauw besluiten we terug te gaan. Het begint weer harder te regenen en we trekken, inmiddels geroutineerd, onze poncho's uit de tas.

De rest van de dag brengen we door in het restaurant,  we zijn vanochtend uitgecheckt, omdat we vanavond met de nachttrein naar Da Nang zullen reizen. We hebben heerlijke dagen gehad en het slechte weer heeft ons volledig in de relaxmodus gebracht wat na de drukte van Bangkok en Hanoi erg prettig is.